Hoe begin je met het schrijven van een boek?

Net als jij kruip ik regelmatig achter de computer om te schrijven. In de avonduren na een werkdag. In het weekend als de tijd het toelaat. Na een hoeveelheid korte verhalen durf ik het aan om te beginnen aan de volgende stap: een boek. De ultieme uitdaging vind ik het begin van een nieuw verhaal. Die maagdelijk lege bladzijde met ongeduldig knipperende cursor. Voor wie wil ik schrijven? Welk genre kies ik? De cursor blijft knipperen, wachtend tot ik met mijn vingers op het toetsenbord een wereld laat ontstaan. Een psychologische thriller moet het worden. In mijn hoofd begint een beeld te ontstaan van een heldhaftige jonge vrouw die langzaam verstrikt raakt in een sekte. Nee, niet autobiografisch. Mijn fascinatie voor de manipuleerbaarheid van de mens leidde me naar dit onderwerp. Ineens staat de eerste zin op papier: Hoe machteloos zijn wij eigenlijk? Ik weet ook al hoe het afloopt. En tijdens het schrijven ontstaan de ontwikkelingen als vanzelf. Ik heb er nauwelijks nog invloed op, zo lijkt het. Zo MOET het gewoon lopen. Ik ken de personages; zie ze voor me; hoor ze bijna praten. Herken je dit? De eerste 50 bladzijden liggen er. Een drietal meelezers zijn geïntrigeerd en willen meer lezen. Fantastisch toch?

Goede voornemens

Terwijl ik dit schrijf ligt het boek al een jaar stil. Waar dat aan ligt? Te druk, een nieuwe baan, ik-heb-nog-nooit-een-boek-geschreven. Zeg het maar. Ieder excuus is precies wat het is: een excuus. Als je iets echt heel erg graag wilt, dan moet je er voor gaan. Afgelopen december kwam het jaarlijkse fenomeen goede voornemens om de hoek kijken. De verwachtingen van mevrouw Peereboom schoten me te binnen. Op dat moment besloot ik dat ik een schrijfcursus ging doen. Vanwege mijn drukke baan - geen excuus meer om niet te schrijven - wilde ik in ieder geval kiezen voor een thuisstudie. De positieve reacties van cursisten en de ervaring van de docent hebben me uiteindelijk geleid naar de cursus Korte verhalen en romans schrijven van het NTI. Een paar dagen later kwam de overbuurvrouw zwaaiend naar buiten dat er een pakketje voor me was bezorgd (ik was uiteraard aan het werk toen het werd bezorgd).

Inmiddels heb ik de eerste negen lessen erop zitten. Keer op keer word ik verrast. De eerste les was meteen een eye-opener. Lectuur met zijn happy end en formules? Niets voor mij! Doe mij maar innerlijke conflicten en een rauwe, schurende afloop die je weken blijft achtervolgen. Literatuur dus. Het scherpe commentaar van de docent maakt me steeds alerter en kritischer op mijn werk.

Tegen wie ook dolgraag wil schrijven en worstelt met zijn eigen excuses om dat verhaal of boek niet te schrijven, kan ik alleen maar zeggen: stop met die excuses en doe het gewoon. De belangrijkste winst van mijn schrijfcursus is dat ik weer fanatiek aan het schrijven ben. Ik ben benieuwder dan ooit wat er met mijn heldhaftige jongedame binnen die sekte gaat gebeuren. En ik kan niet wachten tot ik alles wat ik nu leer kan gaan toepassen. Dat je soms alle excuses van tafel moet vegen en gewoon moet doen bewijst mijn blog. De regel waar ik zoëven mee begon kan ik nooit meer schrijven zonder te liegen (tenzij ik in een volgend blog zoiets schrijf als: Ik heb nog nooit een blog geschreven. Zo begon ik mijn allereerste blog). Eigenhandig heb ik deze zeven woordjes naar het rijk der fabels geschreven. Makkelijk zat. Simpel gezegd: alles wat jij en ik nu nog maar hoeven te doen, is de volgende leugen creëren: Ik heb nog nooit een boek geschreven.

Wil jij ook aan de slag met het schrijven van een boek of blog? Bekijk dan hier het volledige aanbod schrijfopleidingen.